De sneltrein pakken?

foto.PNG-5

Krijgt u het ook wel eens op de heupen? En dan bedoel ik deze keer niet die 10kg die daar wiegelend naar me grijnst. Ik bedoel ditmaal mijn zenuwen, die minstens even hinderlijk zijn. Heeft u daar wel eens last van?

Ik wel. Ik word namelijk – binnen niet al te lange tijd – 50. Oké ik ben pas 47, maar ik zei u al: ik heb het op de heupen, dus de realiteitszin is ver te zoeken vandaag. Op zo’n dag als deze wil ik van alles. Meestal gewoon chocolade. Of drop of… enfin u kent me ondertussen wel.

Maar vandaag wil ik geen lijfelijke genoegdoening ik wil iets geestelijks. Of beter gezegd: (nu we toch zo eerlijk zijn zo vlak voor de feestdagen) IK WIL DEBUTEREN. En ja, dat wist u al, maar vandaag wil ik het nog iets meer dan gisteren.

Nu las ik over een leuke actie. Twee uitgevers hebben de handen ineen geslagen en willen 10 beginnende maar veelbelovende auteurs een kans geven om al in september te debuteren. SEPTEMBER!!!

En ik zal u eerlijk zeggen: dat lijkt me wel wat.

Er zitten kosten aan verbonden en je debuteert met z’n tienen tegelijkertijd. Ik koop dus gedegen redactie in (tegen een schappelijke prijs) en een grote potentiële afzetmarkt.

Het grote voordeel zou zijn dat mijn boek al in september op de planken ligt. Moet ik de gok wagen? (Het is natuurlijk helemaal niet gezegd dat ze mij willen) Het leuke voor mij is dat ik op deze manier – via social media en wedstrijden – de meeste van publicaties heb vergaard. Het past bij mij. Dit zou dat “rond” maken.

Het gaat hier om mijn Stympha verhaal. Stympha’s zijn – voor wie dat nog niet weet – mijn geesteskind. Het is mijn allereerste verhaal. Stympha’s zijn oorspronkelijk mythologische moordvogels die door de Griekse held Herakles worden gedood. Herakles heet in het Frans Alkeides. Zo is in mijn hoofd een leeuwenvolk ontstaan: woeste mannen die eruit zien als Herakles. Zij zijn gemeen en overheersen het Vogelvolk. Het Vogelvolk is een vreedzaam volkje dat bij de jacht wordt bijgestaan door Stympha’s. (ik heb als het ware de sage omgedraaid) Als de Alkeiden deze vogels stelen, begint een hachelijk avontuur.

Ik heb mijn boek nog nooit naar een grote uitgever gestuurd. Moet ik daar eerst op gaan wachten? Dat duurt minimaal tot september dat je iets hoort en dan nog een jaar voordat het boek het daglicht ziet. U ziet het: debuteren is wikken en wegen. Vandaag vraag ik me af of ik de sneltrein moet nemen of rustig-aan moet doen.

Ach, laat ik het nog maar eens vragen: wat vindt u?

IMG_0527

11c reacties

  1. Nou jij vraagt, ik antwoord 🙂 Ik zou gaan voor de sneltrein, maar ja … wie ben ik 😉
    Op voorwaarde dat de uitgevers die gaan samenwerken met jou in het verleden toch al wel iets betekend hebben in de uitgeverswereld. Heb je hun naam al veel gehoord? Hebben ze al leuke boeken uitgebracht die toch wel wat succes hadden?

    Maar ik denk dat je uiteindelijk de enige bent die op die vraag kan antwoorden. Ik heb al van heel wat mensen gehoord dat ik op gebied van boeken uitgeven te snel handen en wat terughoudender moet zijn. Dus ja …

    Dit kort en bondig antwoord: ik zou voor de sneltrein gaan!

  2. Nou Nienke helemaal met Merel eens. Ik zou voor de snelweg gaan. Het is geloven in je eigen kunnen. Ik ken je niet voldoende. Echter gezien je positiviteit die je uitstraalt op sociale media ben je volgens mij ook in staat die positiviteit naar die twee uitgevers uit te stralen. Ik acht de slagingskans van het snel debuteren groot.

  3. Opsturen! Hardlopers zijn diegenen die enthousiast en vol energie aan de start staan…. dus hop… zelf je pijlen uitzetten en je doelen NAJAGEN!! Succes!!

  4. Dit klinkt goed. Wat heb je te verliezen? Je hebt een verhaal (bijna) klaar, dus waar wacht je op.
    Als je denkt dat er nog iets te verbeteren valt en je hebt nog tijd zou je ook nog her en der wat feedback kunnen vragen van mensen die dat genre goed kennen.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *