Ik zie vandaag groen

IMG_4747

Toen ik mijn reis naar mijn droomdebuut twee jaar geleden startte, telde Nederland al meer dan voldoende amateur-auteurs. Niemand zat echt op mijn talent te wachten. Aan de professionele top was het dringen geblazen en onderaan de berg stonden honderden, misschien wel duizenden, medereizigers te trappelen vol ongeduld.

Nu, twee jaren later is het dringen aan de top niet minder geworden en op mijn weg naar boven gaat het ook niet altijd even soepel. Iedereen sjouwt dezelfde kant op. Menigeen vindt het niveau waarop ze zijn aanbeland prima, gaat er pontificaal bij zitten en geniet van het uitzicht. Een enkeling lijkt zevenmijlslaarzen te dragen en lijdzaam zie ik toe hoe ik links en rechts word ingehaald door de snelwandelaars die de eeuwige sneeuw al bijna hebben bereikt. Dat zou mijn humeur niet mogen beïnvloeden want het is tenslotte mijn individuele reis en geen wedstrijd…

En daar gaat het mis. Ik gun iedereen alles maar ik gun het mezelf gewoon een beetje meer.

Ook vandaag zie ik groen. Groen van pure nijd. Ik ga namelijk naar een boekpresentatie van een schrijfvriendin. Echt een hele lieve vriendin die ik alles goede op deze wereld gun. Mijn goede wensen heeft ze overigens niet nodig, want ze heeft alles al. De dame in kwestie, laten we haar voor het gemak Conny noemen gaat het behoorlijk voor de wind: Ze is vandaag 40 jaar gelukkig verliefd, heeft een tweede huisje ergens in Frankrijk, leuke baan (eigen bedrijf), drie jaloersmakende blagen, die naast hun schoenen lopen van trots vanwege hun moeders schrijfkwaliteiten en al haar boekjes trots in hun kast hebben staan. En, alsof dat niet genoeg is, moet ik toegeven dat ze echt meer dan verdienstelijk schrijft en ik weet zeker dat ze er bij de boekpresentatie fenomenaal zal uitzien in haar maatje 36.

Kreng.

Ooit rende ik haar een keer voorbij. Eens en nooit meer. Ik had voor een bundel een heel vrolijk verhaal geschreven (het ging over een topadvocaat die een moordenaar verdedigde die ervan werd beschuldigd zijn slachtoffer na ieder misbruik een vinger af te hakken. Echt heel lollig.) Mijn verhaal werd geselecteerd en het hare niet. (tralala) Of ze had zich teruggetrokken, van dat detail wil ik afwezen. Enfin, het boekje kwam uit maar bereikte nooit mijn deurmat. De uitgever was een oplichter! Karma recht in mijn gezicht. Ook als ik win, verlies ik nog van haar. Snertmens. Snert is overigens ook groen.

Waarom ik in opperste zelfkastijding me dan toch naar die boekpresentatie sleep? Ze is echt een heel lief en integer mens en ik kan uren via de pb met haar kletsen over alle zaken in het leven. Ze is een vriendin uit duizenden. Ik gun haar dit succes, echt.

Ik had het mezelf gewoon net ietsje meer gegund. Dat is alles.IMG_5671

Ps. Tegenwicht verschijnt vandaag

8c reacties

  1. Nou Nienke, ik ben supertrots dat jij verwoordt wat ik meermaals denk. Als ik een nieuwe boekenpresentatie zie verschijnen op schrijvenonline.org, word ik lichtgroen. Dan is het eerste wat ik nakijk: hebben ze het via een reguliere uitgeverij gedaan, of via een POD/selfpub. Als het via een POD/selfpub is, dan blijft het bij lichtgroen, been there, done that. Als het bij een reguliere uitgeverij is, dan word ik plots echt knalgroen. Want waarom lukt het mij dan niet?! Ben ik dan niet blij voor die persoon? Zeker wel, maar ik gun het mezelf inderdaad ook van harte.
    Ik noem die jaloezie: gezonde jaloezie. Dat klinkt veel positiever en is ook beter dan afgunst.

    Dus … ik vind: gezonde jaloezie is absoluut geen probleem. In tegendeel! In mijn geval zorgt het ervoor dat ik NOG meer mijn best ga doen.
    Vanaf het moment dat je het licht in andermans ogen niet meer gunt, is het ongezond en wordt het tijd om jezelf eens onder de loep te nemen.

    Dit gezegd zijnde: laten we met z’n alle gezond jaloers zijn op Conny. Ze heeft een verhalenbundel (oh wat is dat toch ook mijn droom!) waar ze trots op kan zijn, en wij zijn dat ook 🙂 ook al ken ik haar niet persoonlijk

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *