Mijn reis naar mijn droomdebuut

IMG_0599

Mijn reis naar mijn droomdebuut maakt zevenmijlssprongen en ik ben weer eens blij.

Als je korte verhalen schrijft en die instuurt voor een wedstrijd/bundel/ tijdschrift heb je altijd een deadline; overleg met redacteuren en natuurlijk het genot van het geluid van je boek/bundeltje/ tijdschrift dat op de deurmat ploft. Het zalige wachten van ieder klein succes. Op het moment dat ik besloot dat ik me alleen nog op langere verhalen zou richten, wist ik dat ik die plof zou missen.

Het wachten, daar had ik geen moment bij stil gestaan. Ik ben daar niet zo goed in, moet u weten en alles duurt echt best wel lang. Bij een boek duurt alles drie keer langer. Was het met de korte verhalen rennen, vliegen, vallen en weer opstaan; nu is er slechts dikke stront. Echt waar. Voor een wannabe schrijver druk ik me soms erg plat uit en de banaliteiten beloven wellicht geen hoogstaande literatuur, maar ik zeg het altijd maar zoals ik het voel. Dan lieg ik in ieder geval niet.

Dikke stront van wachten, dikke stront van iedere dag weer een paar honderd woorden die ik de dag daarop zou herschrijven. Het is de dikke drek die op de grond ligt en waar ik me doorheen probeer te ploegen. Het stagneert en de walm verstikt. Ik schrijf en ik herschrijf en voeg dan een paar honderd woorden aan mijn verhaal toe. Dat gaat tergend langzaam. Geen deadline en zelfs geen einde in zicht alleen een doodlopende straat die als een zwaard van Damocles op iedere straathoek naar me gluurt. En dat zonder garantie op succes. Ik hou van mijn verhalen en in mijn solitaire bestaan vormen mijn personages mijn enige gezelschap.

Nog een geluk dat ik ze zo levendig verwoord anders werd het wel een hele saaie boel in mijn leven. Maar enfin, ik wil u niet al te veel lastig vallen met mijn geklaag. Ik ben weer op de trein gestapt richting droomdebuut. Dat wilde ik u graag vertellen.

Al mijn gezever hier heeft de aandacht getrokken van een heel leuk project waarover ik morgen uitgebreid verslag zal doen. Zij volgen debutanten en geven hen een platform en ik mag er bovenop gaan staan. Maar dat is nog niet alles: er is ook een uitgever serieus geïnteresseerd in mijn werk. Debuteren lijkt ineens binnen handbereik. De dikke stront verdwijnt als nevel voor de dageraad.

Dit blogje, uw coachende woorden en vriendschappelijke schoppen onder mijn achterste (dat doel was overigens niet te missen) en al mijn noeste arbeid houden de vaart erin!

Dank voor uw aandacht en morgen vraag ik u weer eens om mee te denken, want dat doet u best aardig.

4c reacties

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *