Uitgeversland, de onherbergzame vlakte

IMG_1318

Dit is het verhaal van het lange wachten. U kent dat wel, wachten tot u een ons weegt en dan nog steeds met lege handen staan. Uitgeversland vergt het nodige zitvlees, ijzeren discipline en tenslotte een stoïcijns geduld.

Het lijkt zo simpel: schrijf je eigen boek. En dat is het in principe ook. Kijk maar in de boekhandel of op uw tijdlijn van Facebook of Twitter. Iedereen schrijft een boek en geeft het uit. Overal en nergens. Dat moet ik toch ook kunnen, was mijn eerste gedachte. Maar er is een klein probleem. Ik wil niet zomaar een boek. Ik wil een goed boek dat meteen een bestseller wordt. En ja, ook dat wil iedereen.

Uitgevers hebben het daardoor druk. Berendruk. Duizenden schrijvers, cq “wannabe bestselling authors”, versturen ieder jaar vol goede moed hun dierbare schrijfsels naar talloze uitgevers, in de hoop dat hun zielenkindje het daglicht zal aanschouwen. IJdele hoop voor de meesten onder ons. Hoop tegen beter weten in. Van de uitgevers die ik in het afgelopen jaar heb gesproken, is de boodschap eenduidig en glashelder: slush pile (= ongevraagd een manuscript opsturen naar een uitgever) levert minder dan 1% kans van slagen op. Dat is niet echt hoopgevend te noemen.

Er zijn andere manieren om gepubliceerd te worden, die meer laagdrempelig zijn. Een daarvan (en meteen een hele mooie) is het Vlaams Filmpje. Bent u in België geboren, zegt u nu iets in de trend van: Ahh dat meiske kan schrijven, hè! En komt u uit ons kikkerland dat denkt u meer iets in de trend van: oh, is ze verfilmd of zo? Nee, beste kaaskoppen: Vlaams Filmpje is een reeks kinderboekjes dat al meer dan 70 jaar bestaat en waarvan 15 boekjes per jaar verschijnen. Scholen en bibliotheken abonneren zich hierop. De uitgever nodigt jaarlijks schrijvers uit hiervoor in te zenden. Ik schreef de mijne in het voorjaar van 2013 en het verscheen in de lente van 2015. Twee jaar wachten. Twee jaar!

Toch is dit een mooie: het betaalde goed en het ging daadwerkelijk door. Dat heb ik helaas ook heel vaak anders meegemaakt.

Uitgeversland is een onherbergzame vlakte vol met boeven en drenkelingen. In de 2 jaar dat ik nu meedraai heb ik al vele uitgevers het loodje zien leggen. Ze zijn ondergegaan in de woeste wateren van het Nederland dat steeds minder lijkt te lezen. Op het moment dat ik slechts een enkele bundel in mijn boekenkast had staan, had ik de toezegging van meer dan 10 uitgevers dat ze een kort verhaal van me zouden plaatsen.

Dat was wachten om gek van te worden. Mijn reis leek te stokken bij de bushalte waar eindeloos hetzelfde deuntje werd gespeeld: Busje komt zo. En dit waren nog de bonafide uitgevers. De oplichters volgden later…

Op dit moment van mijn reis voelt uitgeversland als een onneembare vesting. mijn besluit staat vast: ik ga op zoek naar de geheime ingang. Die is er. Ik weet het zeker.

PS. Illustraties bij mijn Vlaamse Filmpje zijn gemaakt door Michael Vincent. Echt prachtig.

FullSizeRender-72

 

8c reacties

  1. Ik vind wel dat je leuk schrijft en ik hoop echt ooit een boekhandel binnen te kunnen lopen en een boek van je te kunnen kopen. Ik heb ooit een keer met een uitgever gesproken (van een hele kleine uitgeverij, die dan wel bij een grotere uitgeverij gewerkt had) en zij zei dat schrijfwedstrijden winnen de beste manier was om via de achterdeur binnen te komen, maar ze zei ook dat eigenlijk ieder boek en iedere schrijver/schrijfster op zijn eigen manier binnenkwam. Die slushpile is inderdaad niet heel hoopgevend, maar aan de andere kant wil niemand daar de debiel zijn die een bestseller weggooide. Stel je voor dat je de volgende Hella Haasse afdoet als onzin.. als uitgever zou ik die persoon meteen ontslaan. Het feit dat je niet (wil) opgeven, is denk ik een grote stap naar succes. Bestsellerauteurs als Stephen King en Tom Clancy zeggen van zichzelf dat ze alleen maar succesvol zijn omdat ze koppig doorgingen en niet opgaven (hetzelfde geldt voor bijvoorbeeld Claus, Reve en Mulisch al zeggen die dat niet van zichzelf). Die harde uitgeverswereld is ook een soort filter waarin alleen de echte doorzetters het overleven. Succes (en sterkte) in ieder geval! Ik heb er wel vertrouwen in, op basis van je mentaliteit!

    1. Dank je wel! Die schrijfwedstrijden, daar ga ik zeker nog aandacht aan besteden. En doorgaan, dat doe ik zeker! Bedankt voor je reactie. Over de slushpile: Ik weet van uitgevers dat er zeker ook zijn die heel goed lezen wat ze binnen krijgen. Ook daar kom ik zeker nog op terug in een komend blogje. Dank dat je mee gaat reizen.

Laat een reactie achter bij Huib Visscher Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *